Na sukces i dużą popularność KWR w ostatnich latach złożyło się wiele czynników:

pospolite ruszenie i społeczna praca mierniczych, wypełnienie luki rynkowej - prosta i tania regionalna formuła przeliczeniowa w kraju, dostosowanie formuły do warunków krajowych i opracowanie prostych przepisów samej formuły na podstawie oryginalnej formuły dla jachtów klasycznych KLR, zadowalająca jak na formułę niekomercyjną - skuteczność w wyrównywaniu szans startujących jachtów była zadowalająca (szczególnie podczas stosowania w jednym regionie, gdzie można było zachować stosunkowo dobrą kontrolę nad jakością pomiarów), dostępność bezpłatnych kalkulatorów pozwalających dobrać optymalne ustawienia jachtu do formuły itd.

KWR była do tej pory kluczową formułą przeliczeniową stosowaną w zachodniopomorskim - był okres gdy ilość jachtów przeliczonych w ORC spadała do kilku sztuk co powodowało to że nawet jeśli organizator regat uwzględnił grupę ORC w zawiadomieniu to i tak nie miał się kto ścigac w tych grupach, a jeśli miał to jachtów było tyle co kot napłakał ...

Ale świat idzie dalej i nie lubi próżni ..... 

Dawno zapowiadana i oczekiwana przez żeglarzy promocja profesjonalnej Międzynarodowej formuły przeliczeniowej ORC w końcu ruszyła i to z dużymi nadziejami.

Na rok 2015 PZŻ wraz z biurem pomiarowym ORC zaoferowali korzystne dla żeglarzy rozwiązanie promocyjne dla wydawanych nowych świadectw ORC (zwolnienie z opłaty wnoszonej do PZŻ, jak również całkowite zwolnienie z opłaty za pomiary i opłaty do PZŻ w stosunku do jachtów posiadających świadectwo KWR).

Czy problem KWR leży w uruchomieniu promocji formuły ORC w 2015r ? czy może sedno problemu tkwi głębiej?

W moim przekonaniu jest kilka fundamentalnych kluczowych elementów które latami się nawarstwiały i których kumulację mamy w  roku 2015 - wydaje się że elementy te doprowadzą do znacznego spadku zainteresowaniem KWR na korzyść profesjonalnej formuły ORC.

Katalizatorem tej sytuacji jest w pewnym sensie zaproponowana promocja ORC, bez fundamentalnych zmian w samej KWR - formuła ta chyba nie ma szans na szybkie odbudowanie swojej popularności.

Poniżej postaram się opisać moje spostrzeżenia - spostrzeżenia żeglarza startującego w KWR od wielu lat i obserwującego jej imponujący rozwój + spostrzeżenia z nad redakcyjnego stołu:

- Kluczowym problemem KWR - chyba stają się coraz wyższe oczekiwania żeglarzy od formuł przeliczeniowych i coraz wyższa świadomość jakości takiej usługi. Żeglarze wkładając swoje duże zaangażowanie w udział w regatach, dużo pracy i pieniędzy w sprzęt coraz częściej chcą korzystać z najdoskonalszej formuły dostępnej w kraju.

Tylko najlepsze z możliwych przeliczenie najlepiej doceni wyniki osiągane na wodzie - to co tanie lub darmowe nie może być perfekcyjne .... i nie jest ...

- Coraz więcej naszych żeglarzy i jachtów po latach startów na rodzimych akwenach chce podnosić swój poziom żeglarski i startować w imprezach o poziomie europejskim. Droga do takiej rywalizacji jest jedna: przejście do ORC - przykładem tutaj może być udział dosyć licznej grupy polskich jachtów w MŚ ORC w 2014r. Według ORC odbywa się większość liczących regat o randze Międzynarodowej w tym MŚ.

- Kolejnym problemem jest od lat brak zaangażowania właściciela (ZOZŻ) w aktywnym administrowaniu formułą. KWR mogła być kurą przynoszącą złote jajka, a wydaje się że jest od lat niechcianym dzieckiem. Najlepszym tego przykładem jest decyzja o rozbiciu administracji i oddanie administrowania świadectwami prywatnej grupie osób w woj. Pomorskim.

Formuła ma korzenie zachodniopomorskie i przez wiele lat była rozwijana przez mierniczych z zachodniopomorskiego. ZOZŻ mógł w prosty sposób stworzyć zakłądkę na swojej stronie obsługującą świadectwa. Decyzje te dla mnie były całkowicie niezrozumiałe, efektem tego jest to że ZOZŻ w tej chwili nie ma żadnej kontroli nad świadectwami, jednym naciśnięciem guzika ktoś może zlikwidować istniejącą stronę i dorobek wielu lat pracy przepadnie ..... miejmy nadzieję że nie dojdzie do takiego scenariusza.

Rozwój i obecna popularność KWR to ewenement na skalę Europy a może nawet Światową ..... szkoda że potencjał ten nie został wykorzystany. Niestety chyba zabrakło pomysłu co z formułą zrobić?

Gdyby nie wysiłki społecznie pracujących mierniczych formuła już dawno by upadła. 

Brak zaangażowania właściciela formuły to kolejne problemy wtórne:

- brak profesjonalnego rozwoju formuły, brak planów rozwoju i modyfikacji formuły, brak profesjonalnego udoskonalania przepisów

- brak naukowych prac nad optymalizacją formuły (wszystkie zmiany w formule dokonywane były na oko w zależności od decyzji poszczególnych mierniczych, były one lepsze lub gorsze)

- brak kontroli i nadzoru nad prawidłowym działaniem formuły jako takiej i nad przestrzeganiem jej przepisów i zasad pomiarów

- problem z pomiarami: brak jednolitych praktycznych zasad pomiarów jachtów i brak profesjonalnych szkoleń dla mierniczych, realny brak możliwości składania protestów technicznych w regatach na jachty źle pomierzone lub jachty które nie odpowiadały pomiarowi.

Praca mierniczych społeczna i nieodpłatna skutkuje dużymi błędami pomiarów i dużą ilością niezgodnych z rzeczywistością świadectw w bazie danych.

Efekt jest taki że w gruncie rzeczy nikt nie bierze za taki stan rzeczy odpowiedzialności (mierniczy pracują społecznie i nikt ich nie weryfikuje ich, ba nikt nie ma prawa wymagać więcej ....  właściciel i administrator formuły też nie wykazuje tu aktywności) Skutkuje to tym że ścigają się ze sobą jachty z często wirtualnymi przelicznikami i żeglarze w coraz większym stopniu rezygnują z grup przeliczeniowych na rzecz grup otwartych.

- nieuregulowana sprawa udziału w bezpośredniej rywalizacji mierniczych. Powstaje tu niepotrzebny i dziwny konflikt interesów - niedopuszczalny w każdej innej dyscyplinie. Osoby mające pośredni wpływ na wyniki w regatach (dokonują pomiarów jachtu i wyliczają przelicznik swój i konkurentów który ma bezpośredni wpływ na wynik końcowy) , mają one również wpływ na przepisy formuły i nie powinny brać udziału w takiej bezpośredniej rywalizacji.

W formule ORC mierniczowie nie mogą uczestniczyć w rywalizacji w formule którą sami mierzą.

Wszystkie powyższe elementy skutkują coraz większym niezadowoleniem żeglarzy, brakiem zadowalających standardów, brakiem odpowiedzialności kogokolwiek za działanie formuły.

Bez naprawy powyższych elementów trudno będzie dalej rywalizować KWR z profesjonalną międzynarodową formułą ORC.

Pierwsze efekty zmian w formułach przeliczeniowych deklasujące KWR w Polsce:

- w 2014r zlikwidowano grupy KWR w Morskim Żeglarskim Pucharze Polski

- w 2014 zlikwidowano grupy KWR w Morskich Mistrzostwach Polski

- od 2015 Organizator Baltic Polonez Cup Race zmienia zasady rywalizacji o główną nagrodę (Puchar Poloneza): dla podwyższenia poziomu sportowego i jakości przeliczania żeglarze rywalizować o Puchar Poloneza będą w grupie ORC (Int, Club)

- w 2015 r ogłoszono w informacjach prasowych likwidację grup KWR w Pucharze Bałtyku Południowego - autorzy zdementowali ostatnio tę informację .....

Czy rok 2014 był ostatnim sezonem dominacji KWR? Zobaczymy niebawem. Pytanie jak sytuacja się rozwinie gdy w 2016r jachty ściągnięte do ORC z KWR będą musiały zapłacić opłatę za wznowienie. Wydaje mi się że wysokość kwoty za wznowienie jest na tyle przystępna że żeglarze zapłacą ..... A co wy sądzicie na ten temat? Czy zmiany idą w dobrym kierunku czy nie?

Historia KWR:

Formuła KWR (Klasyczny Współczynnik Regatowy) jest przystosowaną do polskich potrzeb formułą KLR (Klassiker-Rennwert) opracowanej w roku 1994 przez pana Enno Thyen z Lubeki (Freundeskreis Klassische Yachten; http://www.fky.org/regatta/klr-engl.htm), przeznaczonej dla jachtów „klasycznych" , stosowana w regatach na terenie Europy, a u nas dotychczas stosowaną np. w regatach „Old Timerów".

Początki możemy datować na rok 2004 - formuła KWR powstała na bazie niemieckiej formuły dla jachtów klasycznych: KLR - opracowanej w roku 1994 przez pana Enno Thyen z Lubeki. Inicjatorem wprowadzenia KWR w 2004 w zachodniopomorskim był v-ce prezes ZOZŻ Zbigniew Jagniątkowski. Wprowadzanie formuły odbyło się w trzech etapach:

Formuła KWR miała być w tym okresie dostępniejszą, prostszą i tańszą alternatywą dla komercyjnej płatnej międzynarodowej formuły IMS, pomierzonych w KWR zostało w tym okresie kilkadziesiąt jachtów.

Etap drugi (2006 - 2008): z powodu rozbieżności pomiędzy stanem faktycznym, a tym co podawali armatorzy - zdecydowano o konieczności dokonywania pomiarów i powołano zespół mierniczych w składzie: Maciej Karpiński, Adam Lisiecki i Jerzy Karpiński, Roman Sztukowski (na krótko). Nowy zespół rozpoczął prace nad modyfikacją, oraz ulepszeniem wzoru samej formuły i wprowadzeniem zmian w przepisach, rozpoczął pomiary jachtów (wprowadzono m.in. ważenie jachtów) - na koniec sezonu 2006 r w pełni pomierzono 33 jachty.

Etap trzeci (2008 - do dzisiaj) - powołano funkcję Głównego Mierniczego KWR, którą objął Adam Lisiecki. W tym okresie formułą zainteresowali się żeglarze z Gdańska, Andrzej Szrubkowski wraz z Gdańską Federacją Żeglarską (2008) zainicjowali propagowanie formuły w Gdańsku, dzięki współpracy międzyklubowej w okresie późniejszym dołączyły Kaliningrad (2009) i Elbląg (2010),

W 2011 roku do zespołu zachodniopomorskiego dołączył mierniczy Andrzej Sokołowski. Kilkuletnie doświadczenia oraz współpraca z Gdańskiem, Elblągiem i Kaliningradem pozwoliły na dalsze zmiany wzoru formuły, oraz na modyfikację i doskonalenie przepisów, wprowadzono m.in. pomiar żagli dodatkowych, oraz kilka innych zmian zmierzających do ulepszania samej formuły. Na wniosek mierniczych w Elblągu zamrożono: główne przepisy formuły do 2014r. W 2014 wprowadzono kilka drobnych zmian

Formuła KWR wymaga aktualnie gospodarza, odświeżenia i modernizacji - bez tych elementów jej dalszy rozwój stoi pod znakiem zapytania.

Więcej o formule KWR: http://portalzeglarski.com/kwr.html

Historia ORC

ORC to Międzynarodowa formuła przeliczeniowa uznana przez ISAF i Polski Związek Żeglarski, jako jedyna formuła przeliczeniowa do organizowania regat o randze Mistrzostw Świata.

W styczniu 1976 roku Komisja morska Związku Żeglarstwa Stanów Zjednoczonych (Offshore Committee of US Sailing) przyjęła uchwałę postulującą stworzenie nowego systemu wyrównawczego, który byłby stosowany równolegle z IOR.

System nazwano wtedy „Measurement Handicap System". Nazwa miała sugerować, że formuła opiera się na pomiarach cech fizycznych jachtów, a nie na zaobserwowanych osiągach w regatach, że jest to formuła typu wyrównawczego, w odróżnieniu od formuł projektowych. Przeznaczenie systemu ustalone przed rozpoczęciem prac nad jego utworzeniem można streścić w następujący sposób:

- Uwzględnienie każdego czynnika użytego we wzorach zgodnie z jego wpływem na prędkość.

- Zmniejszenie tempa starzenia się jachtów i zapobieganie utracie przez nie konkurencyjności w wyniku projektowania jachtów „naciągających" formułę.

- Stworzenie systemu w miarę możliwości od początku odpornego na wybiegi projektantów, a następnie korygowanego w miarę potrzeby.

- Obliczanie dokładnych wyróżników czasowych dla jachtów o podwójnym przeznaczeniu (turystyczno-regatowych). Dobrze zaprojektowane jachty budowane seryjnie powinny być konkurencyjne w stosunku do jachtów budowanych na jednostkowe zamówienie.

System opiera się na badaniach w ramach H.Irving Pratt Ocean Race Handicapping Project przeprowadzonych w Massachusetts Institute of Technology. W wyniku badań powstało urządzenie do pomiaru kształtu kadłuba. Główną częścią badań było stworzenie Programu Przewidywania Prędkości (VPP). Program oparto na wynikach prób holowania serii kadłubów o systematycznie modyfikowanych parametrach kształtu, w celu zbadania wpływu tych parametrów na prędkość. Te ważne dane pochodzą z basenu modelowego Uniwersytetu Delft w Holandii.

W listopadzie 1985 roku Rada Regat Morskich przyjęła system MHS jako drugą obok IOR formułę międzynarodową, służącą do obliczania wyróżników czasowych dla jachtów turystyczno-regatowych, których wyróżniki regatowe nie mogły być efektywnie ustalane za pomocą IOR. W związku z międzynarodowym statusem systemu jego nazwę zmieniono na „International Measurement System" (Międzynarodowy System Pomiarowy - IMS).

W roku 1998 wprowadzono uproszczone świadectwa ORC Club dla jachtów które nie ścigały się o najwyższe trofea i nie wymagano od nich szczegółowych pomiarów.

W raz z rozwojem formuły, w roku 2007 rozdzielono sposób pomiaru jachtów (nadal nazywany IMS) od samego sposobu obliczania wyników regat, nazwanego ORC Rating System. Powstały też oddzielne przepisy dla pomiaru jachtów (International Measurement System) i dla samej formuły przelicznikowej z zasadami jej stosowania (ORC Rating System).

Techniczne kroki milowe w formule IMS/ORC:

• 1970: pierwszy kod programu IOR

• 1983: pierwszy program na komputer osobisty dla IOR

• 1986: pierwszy program na komputer osobisty dla IMS

• 1990: waga załogi i określenie współczynnika stateczności

• 1993: wprowadzenie nowego oporu resztkowego, podział jachtów na Regatowe i regatowo-turystyczne

• 1995: Maszty węglowe i żagle asymetryczne, koncepcja klas ILC

• 1997: współczynnik dynamiczny

• 1998: nowy model aerodynamiczny, dane standardowe dla ORC Club

• 2000: nowe model oporu resztkowego i wzoru na L

• 2003: śruba na wsporniku

• 2006: nowy model aerodynamiki

• 2007: system ORC, nowy program, nowy format danych

• 2012: nowy model oporu resztkowego

Więcej: http://portalzeglarski.com/orc.html

Autor Krzysztof